เจ้าป่าเจ้าเขา...ไม่ควรลบหลู่

เจ้าป่าเจ้าเขา...ไม่ควรลบหลู่

...เรื่องนี้ได้รับฟังมาจากพรานคนหนึ่งซึ่งอยู่ในจังหวัดสุโขทัย...


จังหวัดสุโขทัยยังมีพื้นที่เป็นป่าไม้เสียส่วนมากการเข้าป่านั้น ไม่ว่าจะไป ล่าสัตว์ หาของป่า ท่องเที่ยว หรือ ศึกษาพันธุ์ไม้ก็ตาม หากต้องนอนพักแรมนั้นควรขอขมาเจ้าที่เจ้าทางเจ้าป่าเจ้าเขาเสียก่อน(ความเชื่อส่วนบุคคล) อย่างเช่นพรานคนนี้ซึ่งเขาป่ากับลูกชายเพื่อหาของป่า และล่าสัตว์ ตกเย็นพวกเขาได้หาที่พักเพื่อ กินอาหารและ ค้างแรม พอทำอาหารเสร็จก็ต้องแบ่งให้เจ้าป่าเจ้าเขาเสียก่อน แต่ด้วยความคึกคนองของลูกชายจึงพูดไปว่าถ้าให้กินแล้วขอให้เจ้าป่าเจ้าเขาช่วยให้เขาล่าสัตว์ได้แล้วจะให้เหล้าเพื่อเซ่นเจ้าที่...

พอทานอาหารเสร็จพวกเขาก็ไปนั่งห้างเพื่อยิงหมูป่า...เหตุไม่น่าเชื่อก็เกิดขึ้นมีหมูป่าเดินผ่านมาทั้งๆที่พวกเขายังสร้างห้างไม่เสร็จลูกของพรานคนนั้นก็เป็นคนยิงได้...เขานึกถึงคำสัญญาที่ให้ไว้กับเจ้าที่เจ้าทางแขไม่มีเหล้าอย่างที่พูดไว้จึงแกล้งเอา น้ำปลาที่ติดไปนั้นรินใส่แก้วแล้วพูดว่าผมเอาเหล้ามาให้แล้ว...ตกดึกพวกเขานั่งอยู่บนห้างที่สร้างไว้บนต้นไม้...

เวลาผ่านไปมีหญิงคนหนึ่งมาร้องเรียกที่ใต้ต้นไม้ว่าแม่ของเขาให้กลับบ้านเป็นลมจะไปหาหมอพรานผู้เป็นพ่อเอาไฟฉายส่องลงไปหาเจ้าของเสียงปรากฏว่าดวงตาของผู้ที่มาเรียกนั้นเป็นสีเขียวจึงรู้ว่าโดนดีเข้าแล้วก็เลยยร้องบอกว่าพรุ่งนี้ถึงจะไป...หญิงผู้นั้นก็เฝ้าร้องเรียกอยู่อย่างนั้นจนสองพ่อลูกชักรำคาญจึงยิงปืนขึ้นฟ้าแล้วบอกว่าไปให้ไกลๆก็บอกแล้วไงว่าจะไปพรุ่งนี้..เท่านั้นแหละหญิงผู้นั้นก็หัวเราะออกมาแล้วปีนขึ้นไปบนต้นไม้เกือบจะถึงห้างที่ขัดไว้พรานผู้พ่อเลยใช้ปืนยิงสวนลงมาทำให้ร่างนั้นหล่นตุ้บลงไปข้างล่างแล้วก็หายไป...

พรานผู้พ่อมองหน้าลูกชายแล้วถามว่า"มึงไปเล่นอะไรแผลงๆไว้บอกมาเดี๋ยวนี้"ลูกชายเลยบอกความจริงไปผู้เป็นพ่อจึงโกรธลูกชายมากเพราะไม่ใช่เรื่องล้อเล่นเสียแล้ว...สักพักท้องฟ้าก็เริ่มตั้งเค้าไปด้วยเมฆฝนและตกลงมาอย่างหนักจนรุ่งเช้า...พรานพ่อลูกจึงกลับบ้านพอถึงบ้านลูกชายก็ป่วยอย่างหนัก...ผู้เป็นพ่อเลยพูดออกไปดังๆว่าอยากกินเหล้าใช่ไหมเดี๋ยวพรุ่งนี้จะเอาไปให้กิน...วันต่อมาพรานผู้นั้นจึงเอาเหล้าไปเซ่นเจ้าที่ตามที่สัญญาไว้พอกลับมาถึงบ้านลูกชายก็หายเป็นปกติ....นี้เป็นความเชื่อของพ่อลูกพรานผู้นั้นผมก็ได้แค่เอามาเล่าสู่กันฟังเท่านั้น..